2- 2. اصطلاحات متنی ناظر به پذیرش، یا رد روایات
1. مقبول، حدیثی است که در آن را تلقی به قبول کرده و بدون توجه به صحت یا عدم صحت سندی به مضمون آن عمل می کنند. مثال شایع آن مقبوله عمربن حنظله است که در سند آن چنین آمده است: محمدبن یعقوب، عن محمدبن یحیی، عن محمدبن الحسین، عن محمدبن عیسی، عن صفوان بن یحیی، عن داودبن الحصین، عن عمربن حنظله... و به رغم آن که در سند این روایت محمدبن عیسی و داودبن حصین تضعیف شده اند، اما بخاطر استواری متن، متن روایت مورد پذیرش قرار گرفته است.(524)
2. معتبر، روایتی است که همگان، یا بیشتر عالمان به آن عمل کرده، و بخاطر صحت اجتهادی، یا وثاقت یا حسن، دلیل براعتبار آن رسیده است.(525)
و با این تعریف معتبر اعم از مقبول است؛ زیرا معتبر می تواند علاوه بر قوت متن عاری از ضعف سند باشد.
3. مطروح، مطروح روایتی است که متن آن از سویی مخالف دلیل قطعی بوده و از سوی دیگر پذیرای تأویل نیز نباشد. بدین جهت به آن مطروح؛ یعنی دور ریخته اطلاق می شود(526)
این سه اصطلاح از اصطلاحات پرکاربرد حدیثی اند.