خانه غم گشته سراي علي

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خانه غم گشته، سرای علی

ناله كن ای دل به عزای علی

گریه كن ای دیده برای علی
كعبه ز كف داده چو مولود خویش
گشته سیه پوش عزای علی
عمر علی، عمره مقبوله بود
هر قدمش سعی و صفای علی
دیده زمزم، كه پر از اشگ شد
یاد كند، زمزمه های علی
تیغ شهادت سر او را شكافت
كوفه بود، كوه منای علی
عالم امكان شده پر غلغله
چون شده خاموش صدای علی
نیست هم آغوش صبا بعد از این
پیك ظفر بخش لوای علی
منبر و محراب كشد انتظار
تا كه زند بوسه به پای علی
ماه دگر در دل شب نشنود
صوت مناجات و دعای علی
آه كه محروم شد امشب دگر
چشم یتیمان ز لقای علی
مانده تهی سفره بیچارگان
منتظر نان و غذای علی
وای امیر دو سرا كشته شد
خانه غم گشته، سرای علی
پیش حسین و حسن و زینبین
خون چكد از فرق همای علی
خواهی اگر ملك دو عالم حسان
از دل و جان باش گدای علی