تربيت جوان از ديدگاه قرآن
قرآن کريم سيماى جوان شايسته را چگونه تبيين مى کند؟ جوانى بهترين و حساس ترين دوره ى عمر هر موجودى بهويژه انسان به حساب مى آيد. در همين دوره است که انسان مى تواند سرنوشت خويش را رقم بزند و افق آيندهى خود را روشن و درخشان و يا آن را تيره و تار سازد.
قالب وجودى يک انسان در دوره ى جوانى شکل مى گيرد و آينده ى او هم بر اين اساس رقم مى خورد. در هر عصرى جوانان بيشتر مورد توجه اند و در شکل گيرى موضوعات مختلف در جوامع نقش مؤثرى ايفا مى کنند و در اين ميان برخى افراد، احزاب، قدرت ها و... از احساسات پاک، شور و تحرک و نيروى سازنده ى جوانان در راستاى منافع فردى و گروهى خود سود مى برند.
قرآن کريم و روايات اسلامى به دوره ى حساس نوجوانى و جوانى عمر انسان اهميت ويژه اى داده اند. چنان که حضرت امام صادق(عليه السلام) به يکى از ياران خويش مى فرمايند:
بر تو باد توجه به جوانان; زيرا آنان به هر کار خير از ديگران پيش تازترند. هم چنين مى فرمايد: چون جوان مسلمان قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خونش آميخته گردد و خداوند متعال او را در زمره ى پيامبران والامقام نزد خود قرار مى دهد و خداوند خود در قيامت مدافع وى باشد.
قرآن کريم با طرح الگوهايى از جوانان شايسته، همانند جوانان اصحاب کهف، و برخى از پيامبران جوان الهى و يادآورى برخى از داستان ها و نکات اخلاقى و تربيتى، سيماى جوان شايسته را ترسيم مى کند. گوشه هايى از تبيين سيما و ويژگى هاى يک جوان شايسته از نظر قرآن کريم و نيز روايات اسلامى را در پى مى آوريم.