غرر الحكم و درر الكلم-كلام مولاي متقيان

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

376 103- حسن اللّقاء يزيد في تأكّد الإخاء.

3 386 خوش ديدارى و برخورد خوب در استحكام پيوند

برادرى بيفزايد.

377 104- حسن الإخاء يجزل الأجر و يجمل الثّناء.

3 386 نيكو برادرى كردن پاداش را بزرگ و مدح

و ستايش را نيكو كند.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

378 105- يغتنم مؤاخاة الأخيار، و يجتنب مصاحبة الأشرار و الفجّار.

6 474 برادرى با نيكان را بايد مغتنم دانست،

و از مصاحبت و همدمى با بدان و بدكاران بايد پرهيز كرد.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

باب الادب

389 1- الادب افضل حسب.

1 76 ادب برترين حسب انسان است.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

390 2- الآداب حلل مجدّدة.

1 144 ادبها جامه‏هايى تازه و نو است.

391 3- الادب أحسن سجيّة.

1 239 ادب بهترين خوى و خصلت است.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

392 4- الادب صورة العقل.

1 246 ادب (هر كس) صورتى (و نمودى) از عقل او است.

393 5- الادب كمال الرّجل.

1 246 ادب كمال مرد است.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

394 6- الادب احد الحسبين.

2 15 ادب يكى از دو حسب انسان است (يعنى ادب

در برابر ساير حسبها به حساب آيد).

395 7- الادب في الانسان كشجرة اصلها العقل.

2 109 ادب در انسان همچون درختى است كه ريشه‏اش

عقل و خرد است.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

396 8- افضل العقل الادب.

2 389 برترين عقلها، ادب است.

397 9- اشرف حسب حسن ادب.

2 390 شريف‏ترين حسبها، ادب نيكو است.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

398 10- افضل الشّرف الادب.

2 380 برترين شرفها، ادب است.

399 11- انّ بذوى العقول من الحاجة الى الادب كما

يظمأ الزّرع الى المطر.

2 513 به راستى كه نياز خردمندان به ادب همانند

نياز كشت و زراعت است به باران.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

400 12- انّ النّاس الى صالح الادب احوج منهم الى الفضّة و الذّهب.
2 569 به راستى كه مردمان به ادب شايسته، نيازمندترند

از نياز به طلا و نقره.

401 13- افضل الادب ما بدأت به نفسك.

2 422 بهترين ادبها آن است كه از خويش آغاز كنى.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

402 14- اكرم حسب حسن الادب.

2 467 گرامى‏ترين حسبها، ادب نيكو است.

403 15- افضل الادب أن يقف الانسان عند حدّه و لا يتعدّى قدره.

2 447 بهترين ادبها آن است كه انسان حدّ و اندازه خود را بداند

و در همان حدّ بماند و از اندازه خود تجاوز نكند.