نتيجه
هرگاه امام از چنين جايگاه و نقش تكويني در عالم برخوردار باشد، تدبير و هدايت جامعه بشري نيز زيبنده او خواهد بود؛ زيرا حكمت الهي هماهنگي نظام تشريع و تكوين را اقتضا ميكند.
بدين سبب است كه خداوند، پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم را در تدبير امور مؤمنان از خود آنان برتر و سزاوارتر ميداند:
«النبي أولي بالمؤمنين من أنفسهم»
اين شأن پس از وي به عترتش اختصاص دارد؛ آنان كه چونان كشتي نوح در اين امّت ميباشند.