«سبوی رمضان»
یک جرعه غزل، سهم من از هر دو جهان بس
از هر دو جهان، عشق مرا نام و نشان بس
یک قطعه ترنم ز لب باد مسافر
یک چشمه تبسم ز لب ب روان بس
همسایگــی باغ گُلی شاعــــر و شیــدا
همصحبتی باغچهای غنچهدهان بس
یک کوزه پُر از خواهش نوشیدن دریـا
یک سُفره پُر از خاطرههای خوش نان بس
یک رکعت مقبول، ارادت به گل سرخ
یک باغچه ادراک، ز گلبانگ اذان بس
یک قبله دعا، در شب عرفانی تقدیر
یک جرعه اجابت، ز سبوی رمضان بس
لبتشنهام، بم بدهید از غزل عشق
یک جرعه غزل، سهم من از هر دو جهان بس
رضا اسماعیلی