سرای رنج و نابودی
دنیا، خانه ای است که همواره رنج و مشقت برای ساکنان آن وجود داشته و خواهد داشت.
هیچ لذت و رفاهی در دنیا نیست که با رنج و دردی همراه نباشد.
هیچ کس در دنیا نیست که با دغدغه و فکری همراه نباشد و کاستی و غبار روزگار بر چهره اش ننشسته باشد.
آری، آسایش و رفاه واقعی از آنِ آخرت است و انسان ها باید درصدد به دست آوردن آن باشند
و هیچ گاه فریفته این دنیای پوشیده از رنج و نابودی نگردند.
به این سخن از امیرمؤمنان علیه السلام توجه کنید:
«چگونه خانه دنیا را توصیف کنم که ابتدای آن سختی و مشقت و پایان آن نابودی است؟
در حلال دنیا حساب و در حرام آن عذاب است.
کسی که ثروتمند گردد فریب می خورد، و آن کس که نیازمند باشد اندوهناک است.
تلاش کننده دنیا به آن نرسد و به رها کننده آن روی آورد.
کسی که با چشم بصیرت به آن بنگرد، او را آگاهی بخشد و آن کس که چشم به دنیا دوزد، کوردلش می کند».