بوردو و چودري معتقدند که جانشيني پول کاربردهاي مهمّي براي کارکرد نرخهاي شناور ارز دارد. اگر درجه جانشيني پول بالا باشد تغييرات کوچک در عرضة پول داخلی، تغييرات بزرگي در نرخ ارز ايجاد خواهد کرد. جانشيني پول اثرات اختلالزاي پولي را از يک کشور به کشور ديگر منتقل ميکند (Choudhri,1982: 48-57&Bordo).
تانزي و بليجر به بررسي سياستهاي نرخ بهره و جانشيني پول ميپردازند.آنها فرض ميکنند که تقاضا براي پول علاوه بر متغيرهاي مقياس مانند ثروت و درآمد به نرخ بازده اندوختههاي پولي نسبت به بازده ساير داراييها نيز بستگي دارد. اين داراييها شامل ابزارهاي مالي مانند اوراق قرضه، حسابهاي پس انداز و داراييهاي واقعي مثل کالاهاي بادوام و املاک و مستغلات ميباشد. انتظار بر اين است که نرخ بازده نسبتاً بالاتر ساير داراييها از جمله پول خارجي, تقاضا براي پول داخلي را کاهش دهد. بنابراين پول ملّي طرفهاي عمدة تجاري, احتمالاً يک جزء مهم در پرتفوی داخلي است (Blejer,1982: 781-90&Tanzi).