زندگي مكتبي
پايداري و استحكام رابطه هاي مردمي، در سايه رعايت نكاتي است كه برگرفته از «حقوق متقابل» افراد جامعه باشد.
در اينكه «چگونه بايد زيست» و چه سان با ديگران بايد رابطه داشت، نكته اي است كه در بحثِ «آداب معاشرت» ميگنجد.
بر خلاف فرهنگ غربي، روح و محتواي فرهنگ ديني ما بر پايه «ارتباط»، «صميميّت»، «تعاون»، «همدردي» و «عاطفه» استوار است. جلوه هاي اين فرهنگ بالنده نيز در دستورالعمل هاي اخلاقي اسلام ديده ميشود. «زندگي مكتبي»، در سايه شناختِ اين رهنمودها و به كار بستن آنها در صحنه هاي مختلف زندگي است، نه با شعار و ادّعا. به هر ميزان كه معيشت و معاشرت ما با اينگونه هدايت هاي ديني در مقوله رفتار، هماهنگ باشد، به همان اندازه زندگي هايمان «مكتبي» است. مسلمان بايد به گونهاي در چارچوب اصول و سنن فرهنگ ديني خودش زندگي كند كه با شهامت و افتخار، بتواند «امضاي دين» را پاي همه رفتارش بگذارد و زندگيش «برچسب اسلام» داشته باشد.
با اين مقدمه، به موضوع «اخلاق معاشرت» پرداخته و از مسأله «رفت و آمد» آغاز ميكنيم.