رسول خدا(صلى الله عليه و آله) فرمود:
در شب معراج که خداوند من را به آسمانها بُرد، در آسمان فرشته اى را ديدم كه لوحى از نور در دستش بود، و آنچنان به آن توجه داشت كه به جانب راست و چپ نگاه نمى كرد، و مانند شخص غمگين، در خود فرو رفته بود.
به جبرئيل گفتم: اين فرشته كيست؟
جبرئیل گفت: ايین فرشته مرگ (عزرائیل) است، كه به قبض روح ها اشتغال دارد.
گفتم: مرا نزد او ببر تا با او سخن بگويم.
جبرئيل مرا نزد عزرائیل برد. به او گفتم: اى فرشته مرگ، آيا هر كسى كه مُرده يا در آينده مى ميرد، روح او را تو قبض كرده اى و يا قبض مى كنى؟
گفت: آرى.
گفتم : خودت نزد آنها حاضر مى شوى؟
گفت: آرى. خداوند همه دنيا را همچنان در تحت اختيار و تسلط من قرار داد، همچون پولى كه در دست شخصى باشد، و آن شخص آن پول را در دستش هرگونه كه بخواهد جابجا می نمايد.
هيچ خانه اى در دنيا نيست مگر اينكه در هر روز پنج بار به آن خانه سر مى زنم، وقتى كه گريه خويشان مُرده را مى شنوم به آنها مى گويم:
گريه نكنيد من باز مكرّر به سوى شما مى آيم تا همه شما را از اين دنيا ببرم.
منابع:
بحارالانوار، ج 6، ص 141
عالم برزخ، ص38