انتظار
درياي خروشان و پرتلاطم انتظار، همراهاني را ميطلبد كه در كشاكش موجهاي سهمگين، با ارادهاي پولادين و با تدبيري صحيح، سينة خويش را در مقابل هجمههاي شبهات، سپر كنند و با تمسك به سكينة دروني، سكون و صلابت را بر اندام خويش، طنين اندازند؛ آنسان كه قبل از مواجهه با تيرهايي زهرآلود، نوشداروي حيات جاودانگي را چونان خضر نبي عليه السلام از چشمة آب حيات، نوشيده باشند.
آنان كسانياند كه اكسير تحول مسّ وجود به طلاي معرفت و شهود را يافتهاند و جان خويش را به آن آراستهاند.
ليك، در اين وادي، بلا كشيدن، گام نخستين است؛ چرا كه بسا چشمهها و آبهايي كه جلوهگري ميكنند، اما آنگاه كه روح تشنه را به سرايشان برساني، آنان را سرابي عطشافزا مييابي؛ و از طرفي در اين مسير، راهزناني به كمين نشستهاند و درّ نهاني را نشانه رفتهاند.
اي انسان زيبا طلبِ حقيقتمدار! اگر غبار مشوش كنندة قلب و عقلت را بزدايي، با فطرت منجيطلب همنوا خواهي شد و طنين اين نوا را در تمامي مكاتب، به گوش جان، خواهي شنفت؛ نوايِ طلبِ آن دلآرامي كه اگرچه هر كس او را به نامي ميخواند، ليك، حقيقت وجودياش، يگانه عصارة انبيا و اولياء است؛ همان كه به يُمن وجودش، ما سوي الله روزي خورند و نعمت حيات يافتهاند.
چه زيبا مسير را يافتهاي؛ راهي كه قلبت، خواهان معرفت آن است و چشمت، نظارهگر انتهاي آن. پس بشارت باد تو را؛ اي منتظر! اي درياي خروشان انتظار!
مهر سحر، ماه صفا، بحر گهر، گنج وفا *** آيينة ايزد نما، خورشيد ايمان ميرسد
يار موافق ميرسد، دلدار صادق ميرسد *** قرآن ناطق ميرسد، محبوب يزدان ميرسد
و چه دل نشين است كلام امام صادق عليه السلام :
طوبي لشيعة قائمنا، المنتظرين لظهوره في غيبته.