اشعار وپیامک های عرض تسلیت شهادت مظلومانه امام حسن محتبی علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بسم الله الرحمن الرحیم


ای که تویی افضل مخلوقها
اعظمی از تمام معشوقها

تو معنی واقعی کریمی
کریمی و غریبی و رحیمی

به لوح دل تویی که شاه بیتی
رئوفی و کریم اهل بیتی

به هر زبان نام تو جاری شود
گره ز کار عالمی وا شود

اگر جهان حسین را عاشق است
حسین هم فقط تو را عاشق است

به چهره عباس کند دلبری
لیک تو داری نمک دیگری

اگر زبان در آورد قلب من
نیم حسین گوید و نیمی حسن

به این همه جود و کَرَم که داری
به حیرتم چرا حرم نداری

طلایه دار صلح و پاکی تویی
خون جگر چادر خاکی تویی

تو شاخه گل شکسته دیدی
تو باغبان دست بسته دیدی

مرد اگر دیده ز غم تر کند
راز دلش بیان به همسر کند

همسر تو نه راز دار تو بود
باعث صد گره به کار تو بود

مزار تو بسکه غریبانه است
نشان ز غربت تو در خانه است

سعید خرازی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا حسن(ع) یاکریم اهل بیت(ع)

تا که با آب شه جود مرا می نوشید
کائنات از غم او رخت عزا می پوشید

همره سوده ی الماس هَلاهِل شده ام
تا که مأمورِ به هم ریختن دل شده ام

گر رِسَد قطره ای از من به دل دریا ها
در ، دم از بین رود نسل همه ماهی ها

رفتم از حنجره پائین و رسیدم به جگر
قَصدَم این بود بپاشم جگرش را یکسَر

دیدم از قبل پر از خون شده و پاشیده
ولی انگار که زَهر دگری نوشیده

چِقَدَر طعنه ، شِماتَت ، اثر زخم زبان
این همه غم به دل خویش نموده است نهان

قطره قطره تن او آب چون آن شمع شده
چِقَدَر زخم زبان دور دِلَش جمع شده

گفتم ای لخته جگر از چه ز هم پاشیدی
تو مگر زَهر جفای دگری نوشیدی

جگر آمد به زبان گفت که ای زَهر جفا
صحنه ای باعث این است که پاشیده مرا

من به فرزند جگر گوشه ی زهرا جگرم
دست بی رحم لعینی که مرا زد شَرَرَم

بی هوا در بَرِ او مادر او را می زد
از روی پوشیه ناموس خدا را می زد

تو مرا آب کن ای زَهر ، که بیهوده شدم
بشنو از حنجره اش گفت که آسوده شدم

سعید خرازی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مرد غریب شهر، کبود است پیکرت
آهسته تر شده ست نفس های آخرت

آقای من در آن وطن مادری تو
یک مرد هم نبود شود یار و یاورت؟

تنها تویی که خانه شده قتلگاه تو
تنها تویی که قاتل تو بوده همسرت

چون تکه پاره ی جگرت را به طشت دید
آهی کشید از دل و می گفت خواهرت

ای بعد مادر و پدرم سر پناه من
آورده زهر کینه ی دشمن چه بر سرت؟

گفتی: زمان مرگ تو در بین کوچه بود
روزی که بود دست تو در دست مادرت

روزی که پیش چشم تو آیینه ی رسول
افتاد روی خاک مدینه برابرت

خون می چکد ز گوشه ی لب های تو ولی
تصویر کربلاست در آن دیده ی ترت

معلوم شد فراق تو داغی عظیم بود
با سوگنامه ای که سروده برادرت

عباس با حسین چگونه کشیده اند
بیرون هزار تیر ستم را ز پیکرت

حالا تویی و آن کرم بی نهایت ات
حالا منم گدای قدیمی این درت

یک لقمه نان دهی ندهی شکر می کنیم
ما را نوشته اند بمانیم نوکرت

یک روز اگر که گنبد زردت بنا شود
می خواهم از خدا که شوم من کبوترت

شاعر:رضا رسول زاده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مرغ شب میرود و انجمن آماده کنید
خانه را بَهر ِ عزای حسن آماده کنید

بر نیاید دگر از دست طبیبان کاری
کارم از کار گذشته کفن آماده کنید

مخفی از زینب و طفلان حرم تابوتی
بهر تشییع غریب وطن آماده کنید

تا تنم جای بگیرد به جوار زهرا
بروید و به بقیع قبر من آماده است

چشم پوشید ز من مادر من منتظر است
تیرباران شدن این بدن آماده کنید

***حاج حیدر توکل***

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جانم فدای لحظۀ جان دادن او
كار خودش را كرد آخر سر، زن او

مانند كوچه باز غافلگير گشته
بسیار جانسوز است ساکت ماندن او

از بس که خون آورده بالا گوییا که
خون گریه دارد می کند پیراهن او

كرببلا شد حجره اش، آن لحظه ای که
از تشنگی شد تيره چشم روشن او

آقا نمی ترسد ، خدا می داند اين را
ازشدت زهر است می لرزد تن او

فرزند زهرا مثل زهرا خون جگر شد
اين را روايت كرد طرز رفتن او

ای كاش مثل مادرش شب دفن می شد
تا تير بر جسمش نمی زد دشمن او

با اينكه غمگينيم ، امّا شكر ديگر
مخفی نشد مانند زهرا مدفن او

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

من يه غريبي مي‌شناسم داغِ هزار ساله داره
بهش مي‌گن امام حسن كه غربتش ناله‌ داره

شبِ شهادتش همه به گريه عادت مي‌كنند
همه مي‌آن با ناله‌شون نيّتِ حاجت مي‌كنند

مي‌گن كريمِ فاطمه‌است، گريه براش ثواب داره
هر كي بهش سلام بده، سلامِ اون جواب داره

اگه كسي دردي داره، دردش و درمون مي‌كنه
مي‌آد شبِ اوّلِ‌ قبر، يارش و مهمون مي‌كنه

امّا بگم كه اين آقا، يه يار بي‌وفايي داشت
دشمن اون تو خونه بود، همسرِ بي صفايي داشت

يه شب به دستِ همسرش، غصه و غم كشيده بود
ز دستِ يارِ بي‌وفاش، زهرِ جفا چشيده بود

سوزش سينه و جگر، ديگه فراوون شده بود
من بگم و تو ناله كن، لباش پر از خون شده بود

از شدت زهرِ جفا، لحظه به لحظه تب مي‌كرد
زينبش و صدا زد و، يه طشتي رو طلب مي‌كرد

مي‌گفت برو زينبِ من، نامِ من و صدا نكن
با اشكِ چشمات خواهرم، به طشت خون نگا نكن

اما حالا حالِ آقا، ديگه پريشوني شده
گفت كه بيا داداش حسين، كه وقت مهموني شده

دست من و بگير داداش، چشات توي چشام باشه
لحظه‌ي جون دادن مي‌خوام، اسمِ تو رو لبام باشه

حسن فطرس

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نیست کس غیر از خدا آگاه از سوز نهانم
خون دل هایی که خوردم ریخت بیرون از دهانم

زهر نانوشیده قلبم بود مثل لاله پرپر
بس که آمد بر جگر از دوستان زخم زبانم

در وطن نه در میان خانه ی خود هم غریبم
قاتلم گردیده یارب همسر نامهربانم

قلب من شد پاره آن روزی که خود در کوچه دیدم
مادرم نقش زمین گردید پیش دیده گانم

جعده زهرم داد امّا قاتلم باشد مغیره
بر لب از ظلمی که او کرده چهل سال است جانم

خون دل هایی که زهرا و علی خوردند عمری
اشگ گردید و روان شد از دو چشم خون فشانم

هر کجا افتاد چشمم یا به ثانی یا مغیره
رنگ از رویم پرید و سوخت مغز استخوانم

من که ختم الانبیا خوانده است طاووس بهشتم
در میان آشیان چون طایر بی آشیانم

باغبان گلشن وحیم ولی از بس غریبم
هم نشین خارها در بین باغ و بوستانم

سوخت یاقوت لبم از زهر و شد معلوم آخر
از چه پیغمبر ز طفلی بوسه می زد بر دهانم

گر چه آل مصطفی ظلم فراوان دید «میثم»
نیست از من هیچ کس مظلوم تر در خاندانم


شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مــــن دلــــخسته غــــریب وطـــــــنم
پـــــــــــاره قــــلب پیمبر حـــــــــسنم

نـــــــگذارید بـــــــفهمد زیـــــــــــنب
کــــــــه چـــــــــرا غرق به خون شد کفنم

تــــــــــیرها را بکشید از بدن و از تابوت
تــــــــا ز تـــــابوت همانا بدن آید بیرون

نـــــــــــگذارید که زینب برود سوی بقیع
تــــرسم از غصه روانش ز تن آید بیرون

هــــر که از اب کند رفع عطش در عجبم
این چه آبی است که بنمود چنین تشنه ترم

جـــــــــــگرم پاره ز زهر و بدنم پاره تیر
ارمـــــغانی است که من در بر مادر ببرم

کــــــــــاش چون فاطمه شب شوم تا نشود
تـــــیر بــــــاران بدنم پیش دو چشم پسرم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای کرامت به تو تمام، حسن!

وی گدای تو خاص و عام، حسن!

ای رسول و علی و فاطمه را

نام تو خوش ترین کلام، حسن!

قبر بی زائر تو کعبهٔ دل

حرمت مسجد الحرام، حسن!

این عجب نیست گر امام حسین

پیش پایت کند قیام، حسن!

پای تا فرق حُسن در حُسنی

که خدایت نهاده نام، حسن!

کعبه با آن جلال می گیرد

از مزار تو احترام، حسن!

کیستی تو کریم اهل البیت

کیستم من تو را غلام، حسن!

دوست دارم که در مدینه شبی

به مزارت دهم سلام، حسن!

زائر روضة البقیعم کن

سیدی، سیدی، امام، حسن!

با تو بودم کَرَم کن و مگذار

بی تو عمرم شود تمام، حسن!

خاک ذریهٔ رسولم کن

جان زهرا قسم، قبولم کن

...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تو به اجداد خویشتن پدری

تو به شخص پیامبر پسری

تو عزیز دل سه معصومی

تو دو دریای نور را گهری

تو ز سر تا به پا امام علی

تو ز پا تا به سر پیامبری

تو امامی امام صبر و رضا

تو ولیِ خدای دادگری

تو غریب همیشه در وطنی

تو امام شهید در صفری

تربت بی چراغ تو گوید

کز شه کربلا غریب تری

تو بزرگ شباب اهل بهشت

تو به پیران راه راهبری

به خداوندگار صبر قسم

که تو در صبر صاحب ظفری

تو جگر پارهٔ رسول خدا

تو به زهرا ستارة سحری

جگر پاره پاره ات گوید

که تو از دست یار خون جگری

صبر تو از قیام سخت تر است

شاهدم لخته لختة جگر است

....