1- ضرورت انتخاب دوستيكى از ويژگىهاى طبيعت انسان، اجتماعى بودن اوست. بدين لحاظ آدمى هرچند به جهتِ برآوردن حوائج شخصى و انجام امور روزمرّه بىنياز از ديگران باشد و شخصاً از همة امكانات لازم براى رفاه و آسايش در سطح عالى برخوردار باشد، باز هم همواره علاقه مند است كه در كنار خانواده، مردم و جامعه زندگى كند. اين ويژگى اختصاص به فرد يا گروه خاصى از انسانها ندارد بلكه ويژگى عام و مشترك تمامى افراد بشر به عنوان يك خصلت طبيعى و روحى است.
بعضى از روانشناسان معتقدند در صورتى كه اين نياز درونى تأمين نشود و فرد براى يك مدت طولانى از مردم، جامعه و خانواده دور نگه داشته شود نهايتاً آثارى از جنون در او پيدا خواهد شد. روشن است كه اين نيازمندى طبيعت بشر به اجتماعى بودن، توأم با حكمتها و مصلحت هايى است و در ساية اجتماع و اجتماعى بودن است كه بشر توانسته در قرون و اعصار مختلف دست به كارهاى اساسى و بنيادى بزند و به پيشرفتهاى بزرگ در عرصه هاى مختلف دست يابد. فرهنگ و تمدن و پيشرفت مادّى و معنوى بشر مرهون تلاش جمعى او در كنار همنوعان خويش است. اختراعات، اكتشافات و صنايع فقط برخى از جلوه هاى بارز اين كوشش دسته جمعى است. وانگهى حيات بشر و رفع نيازمنديهاى شخصى نيز منوط به زندگى اجتماعى است. به عنوان مثال كافى است بينديشيم كه در تهية يك نان چه اسباب و وسايلى دست به دست هم مىدهد تا در اختيار ما قرار گيرد. چنين است كه هيچ گاه بدون كمك ديگران ادامة حيات ممكن نيست.