شب بود وشهرکوفه پر از آه و درد بود
حال و هوای کوفه غم انگیز وسرد بود
شب بود و ظلمتی که فضارا گرفته بود
از بار غم تمامیِ دل‌ها گرفته بود
مردی غریب سوی مصلی روانه بود
دریای دیدگان ترش بی کرانه بود
میرفت وآسمان هم ازاین درد میگریست
مردی که در نهایت قدرت؛ غریب زیست
غیر از غم مدینه به لب صحبتی نداشت
غیر از وصال فاطمه اش حاجتی نداشت
تنهاترین، غریب‌ترین مرد کوفه بود
کیسه بدوش کوفه و شبگرد کوفه بود
عمری ز خاطرات مدینه کباب شد
تنها انیس، راز دلش چاه آب شد
هم بازی تمام یتیمان کوفه بود
فکر غذا و سفره‌ی بی نان کوفه بود
پایان رسیده لحظه‌ی چشم انتظاری اش
دلشوره داشت زینب از این بیقراری اش
محمد حسن بیات لو
نقل قول
