╬*♫*╬ *باغ شكوفه مي كند به يمن نام فاطمه...*╬*♫*╬

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باغ شکوفه می کند به يمن نام فاطمه
سرو قيام می کند به احترام فاطمه

روز حساب ماه من، ز پرده می شود برون
حجاب اگر برافکند ز رخ امام فاطمه

سحر اگر ز چشم جان، نگه کنی به آسمان
سکه خورشيد زند فلک به نام فاطمه

دولت شب به سر شود، دور جهان دگر شود
تيغ کشد چو نور حق به انتقام فاطمه

بهار می رسد ز راه، می شکفد دوباره ماه
اگر به گوش باغها رسد پيام فاطمه

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روشن شده است چشم شب از انتظار تو
اي آفتاب سايه نشين در مدار تو

هر صبحدم به تيرمناجات مي شود
چابكترين غزال اجابت شكار تو

ديگرشگفت نيست مسيح آفرين شوي
گل هاي مريم اند هميشه كنارتو

باشد فدك به دست تو يا دست ديگري
سبز است باغ هاي خدا ازبهارتو

افطارتو نخواست كه انفاق جان دهد
هرچند جان نداشت لب روزه دارتو

گفتي امام نيزهمانند كعبه است
اي پاسدار قبله شدن افتخار تو

جوشيد درزلالي انديشه حسن
صلحي كه جاري است چنان چشمه سارتو

آري چه خوش نشست درآيينه حسين
تصويري ازحماسه خورشيد وارتو

جاي توراكه هيچ كسي پرنمي كند
زينب مگر هماره شود يادگارتو

ازبس كه روشن است طلوع پگاه تو
خورشيد ذره اي زخيل سپاه تو

ازخاطرات شعب ابي طالبت بگو
آنجا كه بوي درد شكفته است پگاه تو

خيره شده است ديده كروبيان عرش
وقتي كه نورمي دمد از سمت ماه تو

آري دوبيت در غزل صائب آمده است
آن شاعري كه نور گرفته است ازنگاه تو

بوي گل از ادب نكند پاي خود دراز
درسايه گلي كه بود خوابگاه تو

فردا چه خاك هاي ندامت به سركند
امروز هردلي كه نشد خاك راه تو

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تا جان به آستانه توحيد برده اي
چون ذره ايم وبهره خورشيد برده ايم

آن دست كه صلابت روزوشب آفريد
ازباغ پرطراوت تو زينب آفريد

ماييم و مدح روح به جان ها روان شده
آن قبل آفرينش خود امتحان شده

برجانماز خويش اگر سايه ميكني
اول دعا چقدر به همسايه ميكني

از يازده ستاره ات امت امام يافت
اينگونه بود دين خدا انسجام يافت

آري نداشتي توبدون علي نظير
شايان كوثراست شود همسر غدير

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دارند عقل وعشق اگرچه جدال ها
گفتند ما كجا و مقام محال ها

صحراچگونه شوق تورا تاب آورد
وقتي كه مي رمند به سويت غزال ها

عيسي به گاهواره اگر لب گشوده است
داري به بطن مادرت ازاين كمال ها

گفتي كه آب ها همه مهريه تواند
اي روشناي خانه تواز زلال ها

اينجا نشد به كنه كمال تو پي برند
يعني كه تنگ بود برايت مجال ها

اين قدرخانه ساده مگر مي شود بگو
رازي مگر نهفته به قلب سفال ها

جبرييل هم براي تسلي خاطرت
برخاك مي نهد به كنارتو بال ها

با واژه ها مقام تومعني نمي شود
نتوان به بي مثال رسيد از مثال ها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هرحاتمي كه دامن احسان گرفته بود
ازدست پركرامت تونان گرفته بود

تا پانهاد تورتو درخانه علي
آيينه تو جلوه دوچندان گرفته بود

آري يهودي از تب خورشيد چادرت
عطر هزار سائقه ايمان گرفته بود

خورشيد بود خيس خجالت كه هرسحر
درآسمان چشم توباران گرفته بود

عمرت كمي بلندتراز سوره تو بود
آن هم درابتداي تو پايان گرفته بود

سجاده ديد پاي ورم كرده تورا
ازبس تب عبادت توجان گرفته بود

دريا به ياد نورتودر امتداد بود
صحرابه شوروشوق تودرگرد باد بود

شب هاي جمعه اين دل زائر به كربلا
باشوق عطر سيب حضورتوشاد بود

حتي دمي كه خواستي ازمرتضي انار
انفاق آن به سايل مسكين مراد بود

در مزرع تو امربه معروف دانه داشت
درباغ توشكفته ترين گل جهاد بود

حتي ميان آينه خطبه هاي تو
تصويرهاي روشني ازاتحا د بود

مادر براي امت اسلام بوده اي
آن سان كه وصف ام ابيها به ياد بود

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب; شــب ولادت زهرای اطهر است
کز نور طلعتش همه عالم منور است

خورشیـــد طالـع است به دامان مصطفی
کز مقدمش ستاره اسلام ازهر است

کــوثر عطــا نمـــود خــدا بر رسول خویش
الحق جمال فاطمه تفسیر کوثر است

مرضیــه است و راضیـــه زهرای بی گناه
کو را تمام عرصه جنت مسخر است

او گـــوهریـــست نـــادره کـز لطف کردگار
دخت رسول اکرم و هم‌راز حیدر است

مــاه نــبـــی و یــار علـــی مادر حسیـــن
از هر زنی به تارک تاریخ برتر است

«شیوا» خموش باش که اوصاف این عزیز
از هرچه در خیال تو گنجد فراتر است

دکتر جاوید صلاحی (شیوا)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

برعالم سرمازده گرما دادند
خورشيدترين تو را به دنيا دادند

با سجده و سجاده چهل روز گذشت
تا عاقبت آن سيب خدا را دادند

مفهوم حقيقي حياتي بانو
باتوبه زمين معني ومعنا دادند

تااينكه به سوي آسمان ها بپريم
با نام شما به بالمان پا دادند

با معجزه كنيز چشمان شما
هي مرده گرفتند و مسيحا دادند

اي قبله لب هاي محمد زهرا
سرسبزي طوباي محمد زهرا

توفاطمه هستي وكسي كوثرنيست
ازرتبه قدسي تو بالاتر نيست

تاروز ابد اگربماند دنيا
غيرازتوكسي هم نفس حيدرنيست

اي شان نزول همه آيين ها
بي معرفت مهرتوپيغمبر نيست

هر روز بيايد دم در بابايت يعني
احدي از گل من بهترنيست

اين واژه به عينيست ببوسد دستت
اين مهر پدر به ناز يك دخترنيست

يعني كه تويي باني خلقت زهرا
يعني كه تويي راه سعادت زهرا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از جمادی ثانی آمد روز بیست
هیچ روزی بهتر از این روز نیست

طاهره تنها درون خانه بود
منتظر بر کودکی دردانه بود

ناگهان دردی درون خویش دید
حالتی زیبا در او آمد پدید

خواب‌های صادقه نور و عطور
یک ستون از آسمان سبز و قطور

بوی یاس و نور آمد از اثاث
مجمعی روحانی از خیرالاثاث

بوی جنّت می‌رسیدش بر مشام
آمد آن نوزاد در آغوش مام

دختری اسپید همچون برگ یاس
نوگلی بشکفته اندر بین ناس

خنده آمد بر لبان طاهره
او نوازش کرد روی باهره

جملگی شادان آن افلاکیان
هم چنین پرخنده جمع خاکیان

خانه احمد پر از نور و سرور
گشت آن‌جا مملو از غلمان و حور

پنجمین فرزند، احمد را رسید
داد آن بنت اسد او را نوید

در میان شرک و کفر و زندقه
لحظه‌ای احمد بشد بی‌دغدغه

خوابهای طاهره تعبیر شد
خیر بر عالم از او تقدیر شد

خنده آمد بر لبان احمدی
گفت: فاطم باشد او از هر بدی

آمد الهامی محمّد را به یاد
فاطمه نام گل اندامش نهاد

بر خدیجه زندگی چون شهد شد
کوثر احمد درون مهد شد

مهد او پر بود از گلهای یاس
عطر افشان بود اندام و لباس

بر گرفته از:
کتاب مثنوی ریحانه الرسول (شعر زندگانی فاطمه الزهرا البتول)،
سروده‌ای از محسن سید اسماعیلی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شنید گوش دلم مژده از ولادت زهرا
گشود بلبل طبعم زبان به مدحت زهرا

فضاى کعبه منور شد از فروغ جمالش‏
صفا گرفت صفا از صفاى صورت زهرا

خداى اکبر و اعظم نکرده خلق به عالم
ز نسل حضرت آدم زنى به شوکت زهرا

به جز خدیجه کبرا که هست مظهر عصمت
نزاد مادر دیگر زنى به عصمت زهرا

بخوان حدیث کسا و بین که خالق یکتا
نموده خلقت دنیا براى خلقت زهرا

نهاده ساره سربندگى به پاى سر یرش
ستاده هاجر چو خادمان به خدمت زهرا

چو اوست نور حق و حق در او نموده تجلى
به غیر حق نشناسد کسى حقیقت زهرا

ولى چه سود که با این همه جلالت و شوکت
زمانه بود مدام از پى اذیت زهرا

چنان به درد و مصیبت نمود صبر و تحمل‏
که صبر شد متحیر ز صبر و طاقت زهرا

سید عباس جوهرى (ذاکر)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پیچید عطر سر زده‌ای در مشام خاک
وقتی خدا دو چشم تو را رو به راه کرد

آغازِ دامنت را از نور آفرید،
روی تمام شبزدگان را سیاه کرد

پلکی زدی به هستی، باران فرارسید...
فریاد شکر از لب دنیا بلند شد

گل‌بوسه رسول به رخسار عصمت‌ات
لبهای سُبحه وار تو را افتتاح کرد

از برق چشمهای تو یک شعله پر گرفت
خورشید شد به سنیه هفت آسمان رسید

از مرمر حریر نفسهای تو خدا،
پیراهنی به پیکر بی تاب ماه کرد

پیش از تو دختران بی آزار روزگار،
محکوم شام بی سحر گور می‌شدند

اما صدای پای تو در رخوت زمین،
پیچید و خوابهای زمان را تباه کرد

دستان بی شباهت تو ـ آبروی زن! ـ
دست دعای رفته به آغوش عرش بود

پروردگار از در مهر آمد و نشست
هر گاه، در دو چشم ترِ تو نگاه کرد...

انگار از ازل همه قیل و قالها،
تنها برای خلقت بی شبهه تو بود

یزدان برای خستگی بی پناه تو
هفت آسمانِ یکسره را سرپناه کرد

سروده‌ی: سودابه مهیجی