اشعاري در مدح مولا امير المومنان علي (ع)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

ز لیلای شنیدم یا علی گقت

به مجنون چون رسیدم یا علی گفت

نسیمی غنچه ای را باز می كرد

به گوش غنچه كم كم یا علی گفت

چمن با ریزش باران رحمت

دعای كرد او هم یا علی گفت

یقین پروردگار آفرینش

به موجودات عالم یا علی گفت

دلا بایست هر دم یا علی گفت

نه هر دم بل دمادم یا علی گفت

به هر روز به هر شب یا علی گفت

به هر پیچ به هر خم یا علی گفت

دمی كه روح در آدم دمیدند

ز جا بر خاست آدم یا علی گفت

علی در كعبه بر دوش پیمبر

قدم بنهاد و آن دم یا علی گفت

عصا در دست موسی اژدها گشت

كلیم آنجا مسلم یا علی گفت

نمی شد زنده جان مرده هرگز

یقین عیسی بن مریم یا علی گفت

ز بطن حوت یونس گشت آزاد

ز بس در ظلمت یم یا علی گفت

به فرقش كی اثر می كرد شمشیر

شنیدم ابن ملجم یا علی گفت

مگر خیبر ز جایش كنده میشد؟

یقین آندم علی هم یا علی گفت

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

هر جا ز علی(ع) مدد گرفتیم
خیریت بی عدد گرفتیم

هرجا پی غیر او پریدیم
خیری ز عروجمان ندیدیم

هر جا به علی(ع) امید بستیم
از مهلکه های راه رستیم

هر جا که امیدمان جز او بود
چون آب مضاف بر وضو بود

هر جا که علی(ع) نگاهمان کرد
سر زنده و رو به راهمان کرد

مخفی خود از آن نگاه کردیم
تا سر به دل گناه کردیم

هر جا ز علی(ع) سوال کردیم
از نفس سوال حال کردیم

هر جا که علی(ع) جوابمان داد
از دست خودش شرابمان داد

هر جا که علی(ع) به ما نظر کرد
شیطان ز فریب ما حذر کرد

ما لیک ورا رها نکردیم
یک عمر جز ادعا نکردیم

هر جا ز علی(ع) طلب نمودیم
باب دگری به او گشودیم

فی الجمله علی جوابمان داد
خیریت بی حسابمان داد

ما چون به علی(ع) امیدواریم
از مرگ غمی به دل نداریم

هرکس به علی(ع) امیدوار است
بر شانه ابرها سوار است

هر کس پی جز علی(ع) قدم زد
بد عاقبتی به خود رقم زد

ما عبد ولایت علی(ع) ایم
سرخوش ز عنایت علی(ع) ایم

ما ریزه خوران خان اوییم
دیری است که میهمان اوییم

جز آنچه علی(ع) دهد نپوشیم
جز آنچه علی(ع) دهد ننوشیم

پرداخته خرج خانه مان را
داده همه آب و دانه مان را

یک عمر به ما هر آنچه شد داد
ما را به خودش نمود معتاد

معتاد به دانه علی(ع) ایم
مستاُجر خانه علی(ع) ایم

ما کفتر جلد بام اوئیم
ماُوا به جز از نجف نجوئیم...

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

یا علی یا علی
مالک ملک دلی
نام زیبای تو شد
رافع هر مشکلی
یا علی یا مولا
ای نگار زهرا
یا حیدر یا حیدر
یا مرتضی

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

ز علی آموختم دریا دلی

روز و شب گوید دل من : یا علی

هر که با نام علی شد آشنا

بی گمان او می رود راه خدا

می شود از خویشتن آخر جدا

سر نهد بر آستان کبریا

از طلسم من رهاند جان خویش

ما شود بیند رخ جانان خویش

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

<A href="http://boorghani.persianblog.ir/page/102" target=_blank>

نوشته بر در فردوس کاتبان قضا *** نبي رسول و وليعهد حيدر کرار

ز نام اوست معلق سما و کرسي و عرش *** ز ذات اوست مطبق زمين بدين هنجار

علي امام و علي ايمن و علي ايمان *** علي امين و علي سور و علي سردار

علي عليم و علي عالم و علي اعلم *** علي حکيم و علي حاکم و علي مختار

علي نصير و علي ناصر و علي منصور *** علي مظفر و غالب علي سپهسالار

علي عزيز و علي عزت و علي افضل *** علي لطيف و علي انور و علي انوار

عليست فتح فتوح و عليست راحت روح *** عليست راحت روح و عليست کوه وقار

علي سليم و علي سالم و علي مسلم *** علي قسيم قصور و عليست قاسم نار

علي نعيم و علي نعمت و علي منعم *** علي بود اسدالله قاتل کفار

علي ز بعد محمد ز هر که هست به است *** اگر تو مؤمن پاکي بکن به اين اقرار (منسوب به حافظ شيرازي)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

غیر از علی و آل علی نیست کسی
در هر دو جهان به خلق فریاد رسی
این سلسله کوه را به کاهی بخشند
غافل نشوی ز کویشان یک نفسی

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

از ذکر علی مدد گرفتیم
آن چیز که میشود گرفتیم
در بوته ی آزمایش عشق
از نمره ی بیست صد گرفتیم
دیدیم کرایت علی سبز
معجون هدایت علی سبز
درچمبر آسمان آبی
خورشید ولایت علی سبز
از باده ی حق سیاه مستیم
اما زحمایت علی سبز
شیرین شکایت علی زرد
فرهاد حکایت علی سبز
دستار شهادت علی سرخ
لبخند رضایت علی سبز
در نامه ی ما سیاه رویان
امضای عنایت علی سبز
یا علی در بند دنیا نیستم
بنده ی لبخند دنیا نیستم
بنده ی آنم که لطفش دائم است
با من و بی من به ذاتش قائم است
دائم الوصلیم اما بی خبر
در پی اصلیم اما بی خبر
گفت پیغمبر که اتخال سرور
فی قلوب المومنین اما به نور
نور یعنی اتشار روشنی
تا بساط ظلم را بر هم زنی
هر که از سر سرور آگاه شد
عشقبازان را چراغ راه شد
جاده ی حیرت بسی پرپیچ بود
لطف ساقی بود وباقی هیچ بود
مکه زیر سایه ی خناس بود
شیعه در بند بر العباس بود
حضرت صادق اگر ساقی نبود
یک نشان از شیعگی باقی نبود
فقه شمشیر امام صادق است
هر که بی شمشیر شد نالایق است
فای فیض و قاف قرب و های هو(فقه)
می دهد بر اهل تقوا آبرو
گر چه تعلیمات مردم واجب است
تزکیه قبل از تعلم واجب است
تربیت یعنی که خود را ساختن
بعد از آن بر دیگران پرداختن
یک مسلمان آن زمان کامل شود
که علوم وحی را عامل شود
نص قرآن مبین جز وحی نیست
آیه ای خالی زامر و نهی نیست
با چراغ وحی بنگر راه را
تا ببینی هر قدم الله را
گر مسلمانی سر تسلیم کو
سجده ای هم سنگ ابراهیم کو
ساقی سرمست ما دیوانه نیست
سرگذشت انبیاء افسانه نیست
آنچه در دستور کار انبیاست
جنگ با مکر و فریب اغنیاست
چیست در انجیل و تورات و زبور
آیه های نور و تسلیم وحضور
جمله ی ادیان زیک دین بیش نیست
جز عبودیت رهی در پیش نیست
خانقاه و مسجد ودیر و کنشت
هر که را دیدم به دل بت می سرشت
لیک در بتخانه دیدم بی عدد
هر صنم سرگرم ذکر یا صمد
یا صمد یعنی که ما را بشکنید
پیکر ما را در آتش افکنید
گر سبک گردیم در آتش چو دود
میتوان تا مبداء خود پر گشود
ای خدا ای مبداء و میعاد ما
دست بگشا بهر استمداد ما
ما اسیر دست قومی جاهلیم
گر چه از چوبیم و از سنگ وگلیم
ای هزاران شعله در تیغت نهان
خیز و ما را از منیت وا رهان
ای خدا ای مرجع کل امور
باز گردان ده شبم درتور نور
در شب اول وضو از خون کنم
خبس را از جان خود بیرون کنم
سر دهم تکبیر تکبیر جنون
گویمت انا علیک الراجعون
خانه ات آباد ویرانم مکن
عاقبت از گوشه گیرانم مکن
بنگر یک دم فراموشم کنی
از بیان صدق خاموشم کنی
ما قلمهاییم دردست ولی
کز لب ما میچکد ذکر علی
ذکر مولایم علی اعجاز کرد
عقده ها را از زبانم باز کرد
نام او سر حلقه ی ذکر من است
کز فروغ او زبانم روشن است
گر نباشد جذبه روشن نیستم
این که غوغا میکند من نیستم
من چو مجنونم که در لیلای خود
نیستم در هستی مولای خود
ذکر حق دل را تسلا می دهد
آه مجنون بوی لیلا می دهد
جان مجنون قصد لیلایی مکن
جان یوسف را زلیخایی مکن

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

هركس به ولايت علي شك دارد
با مادر خوش در ميان بگذارد
هرگز نبرم دست طلب سوي كسي
غير از سر سفره ي علي نان نخورم
چرا بهر روزي شوم مضطرب
و يرزقنو من حيث لا يحتسب
در رهگذر زمان دويدم
مظلوم تر از علي نديدم
ديده ام از فرق دو تاي علي
وقت نماز است ولاي علي
پدر وقتي اذان ميگفت غم داشت
صداي دلنشينش زير وبم داشت
هميشه ذكر مولا بر لبش بود
كه مولا مايه تاب وتبش بود
پدر ميرفت سوي جانمازش
كه بالا تر برد دست نيازش
پدر مي گفت با يك حال غمگين
اغثني يا غياس المثتغيثين

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شاهی که خفی بود و جلی بود علی بود
مرآت جمال ازلی بود علی بود
انوار شه لم یزلی بود علی بود
شاهی که وصی بود و ولی بود علی بود
سلطان سخا و کرم و جود علی بود

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

در صبح ازل شاهد و مشهود علی بود
در شام ابد عابد و معبود علی بود
بر درگه حق ساجد و مسجود علی بود
تا صورت پیوند جهان بود علی بود