▐★★★ ▐زيباترين سروده ها در وصف كريم آل الله ▐★★★ ▐

[نرگس منتظر]

شب قدر رمضان گرچه بسی پر قدر است
دارد این ماه ولیکن سحری بهتر از این

چونکه در نیمه این مه پسری زاد بتول
کس نزاده است و نزاید پسری بهتر از این

رمضان! ‌ای که دهی مژده میلاد حسن!
به خدا نیست به عالم خبری بهتر از این

مجتبی لؤلؤ تاج «مَرَج البحرین» است
نیست در رشته خلقت گهری بهتر از این

رست پیغمبر از آن تهمت ابتر بودن
نیست بر رشته طوبا ثمری بهتر از این

بگذر آهسته‌تر ‌ای ماه حسن!‌ای رمضان
عمر ما را نبود چون گذری بهتر از این

گرچه مشمول عنایات تو بوده است «حسان»
یا حسن کن به محبان نظری بهتر از این

صفا تویسرکانی

[نرگس منتظر]

در عرش برین فرشتگان می‌گویند:


ابر کرم خدا ببارد امشب
شکرانه زاد روز میلاد حسن
امشب ز سما نور خدا می‌آید
در دهر، تمام شیعیان مسرورند
برخیز که ماه انجمن پیدا شد
در ماه خدا، تجلی حُسن ازل
شد عید حسن که اشرف اعیاد است
شادند اگر جمله محبان، نَه عجب

نوری ز حریم مرتضی آمده است
فرمان اجابت دعا در این ماه

روشنگر بزم حیّ سرمد آمد
میلاد حسن، سبط محمد آمد

نومید کسی را نگذارد امشب
زهرا به بقیع، جشن دارد امشب

سرمنشأ احسان و عطا می‌آید
زیرا که امام مجتبی می‌آید

سیمای امام ممتحن پیدا شد
در صورت و سیرت حسن پیدا شد

ذکر صلوات، بهترین اوراد است
زیرا که دل آل محمد شاد است

با حلم و وقار مصطفی آمده است
از یمن قدوم مجتبی آمده است

محمدکاظم بدرالدین

[خادمه زینب کبری(س)]

حسن یعنی کسی که نوری از زهرا به تن دارد
جهان، عشق رسول الله و او عشق حسن دارد

کرامت می‌کنی هر مستمندی بر درت آید
که صاحب‌خانه مانند تو باشد، در زدن دارد

بیا دست کرم از آستین بالا بزن آقا!
شکر از ظرف شیرین دهانت ریختن دارد

تو فرزند علی هستی که از بخشندگی دائم
عبای نازنینت وصله مولا به تن دارد

شب میلاد تو هر شاخه گل را که بو کردم
به جان مادر تو یاس‌ها بوی حسن دارد

[شكوه انتظار]

آمده نوگل ولا
روح و روان مصطفي
نور دو چشم مرتضي
فروغ چشم من رسد
زينت انجمن رسد
حسن رسد، حسن رسد
شاه جوانان جهان/ امام جمله انس و جان
قدم گذارد به جهان
ز مقدم او، زمين چو گلشن
بگو به زهرا، چشم تو روشن

[شكوه انتظار]

آینه حُسن

بت غم عشق تو تا یار دل زار من است
بهتر از خلد برین گوشه بیت الحزن است
نه غم حُور و نه اندیشه جنّت دارم
از زمانى كه مرا بر سر كویت وطن است
قصّه عشق من و حُسن تو اى مایه ناز
نقل هر مجلس و زینتْ دِه هر انجمن است
بعد از این یاد، كس از لیلى و مجنون نكند
حُسْن اگر حُسْن تو و عشق اگر عشق من است
تویى آن یوسف ثانى كه ز یك جلوه حُسن
محو دیدار تو صد یوسف گل پیرهن است
از پى دیدن رخسار تو موساى كلیم
سال ها بر سر كویت به عصا تكیه زن است
آدم و نوح و سلیمان و مسیحا و خلیل
همه را مِهر ولاى تو به گردن رسن است
خلق گویند به من ، دلبر و معشوق تو كیست
كه تو را در غم او این همه رنج و مِحَن است
چه بگویم كه نم از یم نتوان گفت كه آن ماه جبین
سرو سیمین بدن و خسرو شیرین سخن است
ثمر باغ رسالت، گهر بحر وجود
والى مُلك ولایت، ولىّ مؤ تمن است
اوّلین سبط و دوّم حجّت و سیّم سالار
چارمین عصمت حقّ و یكى از پنج تن است
نام نامیّش حسن، خلق گرامیّش حسن
پاى تا فرق حسن ، بلكه حسن در حسن است
روى حسن موى حسن بوى حسن خوى حسن
یك جهان جوهر حُسن است كه در یك بدن است

شاعر: مرحوم آیت الله غروی اصفهانی معروف به کمپانی

[شكوه انتظار]

ای نور قدیم کردگاری

ایتازه تر از گل بهاری


گل با همه حسن پیش رویت

خاری بود از جمال، عاری


زان دیدة مست نرگس آموخت

خود شیوة مستی و خماری


در شام فراق عاشقانرا

گیسوی تو رمز بی قراری


ماه رمضان ز روی ماهت

شد چشمة مهر کردگاری


نور تو صفای طور سیناست

کوی تو حریم دلسپاری


بر سینة خاک مدفن تست

رخشنده مدال افتخاری


ای نور زمین و آسمانها

ای آینة جمال باری


بر لوح زمان بخط زرین

گفتار تو مانده یادگاری


از نور تو ایچراغ دانش

تاریکی جهل شد فراری


عید است شها گدای خود را

از بارگهت مران بخواری


خاموش (حسان) که خودشه دین

داند ره و رسم بنده داری

[خادمه زینب کبری(س)]

ماهِ روزه بود و ماه‌پاره‌ای از ورای ابرها پدید شد


آفریدگار عشق و عقل نیز شادمان از آنچه آفرید شد


آسمانیان فراز آمدند، روزهای رفته باز آمدند


دست‌ها به اهتزاز آمدند، خانه علی پر از امید شد


مجتبی که شیعه رسول بود، اولین ودیعه بتول بود


از نهاد مرتضی حلول کرد بعد از آن مدینه رو سپید شد




(عبدالحمید رحمانیان)

[خادمه زینب کبری(س)]

آیینه از فرط تجلی شکست

دفتر ایجاد چو روز ازل

رفت به توشیح حقِ لم یَزل

در کف قدرت، قلم نور داشت

دیده به دیباچه منشور داشت

نام تو را دیده و ممهور کرد

مُهر تو را زینت منشور کرد

پرتو ادارک تو هر سو که تافت

عقل سراسیمه بدان سو شتافت

متصل از جذبه تو کاف و نون

منفصل از نهی تو، عقل و جنون

عشق چون از غیب پدیدار شد

حُسن به حسن تو گرفتار شد

حُسن شد از باده عشقت ز دست

دست ورا حُسن تو از پشت بست

حُسن سه حرف است و در این حرف نیست

جز سه رقم باده در این ظرف نیست

مستی مُلک و ملکوت از تو باد

باده به جام جبروت از تو باد

حُسن تو در این سه جهان ساقی است

در کف او، جام هوالباقی است

تا به کف حُسن تو این جام هست

هر سه جهان است از این باده مست



(محمدعلی مجاهدی)

[شكوه انتظار]

ايدوست به پيغام تو شادم اگر آيد

چشمم به در و پيك وصالت زدرآيد


گويند سحر بوى سر زلف تو دارد

بنشسته‏ام ايدوست كه وقت سحر آيد


در بين محبان تو هستم به سلامت

اى آنكه كريمى و كريم زنده ز نامت


آواز به لب دارم و طرف چمن آيم

با نام تو بر درگه حق در سخن آيم


تا اينكه در رحمت حق را بگشايى

با ناله يا محسن حق الحسن آيم


كرده غم ما در دل ناز تو اقامت

اى آنكه كريمى و كرم زنده ز نامت


اى سبزى و زيبايى بستان محمد

سرسبزترين گل به گلستان محمد

[خادمه زینب کبری(س)]

سفره دار مدینه


درب دل مى‏زنم به نام حسن
سائل تشنه‏ام به جام حسن


درب رحمت به روى دل وا شد
شد به كام دلم كلام حسن


مى‏رسانم به اهل صوم و صلاة
در بهار خدا، سلام حسن


در شب چارده نمایان بین
نه فلك جلوه تمام حسن


باز دلها شد نمك گیرش
این بود عادت مدام حسن


سفره دار مدینه را عشق است
بذل و جود و كرم مرام حسن


افتخار همین كه در خلقت
نام من ثبت شد غلام حسن


ذكر خیرش نه حرف امروزاست
از ازل شیعه شد به دام حسن


صلح او را قیام صبر بخوان
در سكوت و سكون قیام حسن

محمود ژولیده