★*★*★ گلواژههاي شعر در وصف بانوي كرامت ★*★*★

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حريم خدا

اى خاك پاك قم چه لطيف و معطرى
خاكى ولى ز ذوق و صفا بند گوهرى

گوهر كجا و شان تو نبود عجيب اگر
گويم ز قدر و منزلت از عرش برترى

بس باشد اين مقام ترا اى زمين قم
مدفن براى دختر موسى بن جعفرى

آن بانوى حريم امامت كه مام دهر
نازاده بعد فاطمه يك همچو دخترى

يا فاطمه, حريم خدا, بضعه بتول
محبوبه مكرمه حى داورى

هستى تو دخت موسى و اخت رضا يقين
گردون نديده همچو پدر هم برادرى

فخر امام هفتم و هشتم كه از شرف
شايسته نيست آنكه كند با توهمسرى

از لطف خاص و عام تو اى عصمت اله
بر عاصيان شفيعه فرداى محشرى

صد حيف يوم طف نبودى بكربلا
بينى بنات فاطمه با حال مضطرى

و آن يك شكسته بازو و آن يك دريده گوش
وان ديگرى به چنگ لئيم ستمگرى

زينب كشيد ناله كه يا ايها الرسول
بين بهر ما نمانده نه اكبرنه اصغرى

يا فاطمه بجان عزيز برادرت
بر (احتشام) لطف نما قصر اخضرى

(اشعار از مرحوم سيد جعفر احتشام)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نگين قم

شهرها انگشترند و (قم) نگين
قم, هماره حجت روى زمين

تربت قم, قبله عشق و وفاست
شهر علم و شهر ايمان و صفاست

مرقد (معصومه) چشم شهر ما
مهر او جانهاى ما را كهربا

دخترى از اهل بيت آفتاب
وارث در حيا, گنج حجاب

در حريمش مرغ دل پر مى زند
هر گرفتار آمده, در مى زند

هر دلى اينجاست مجذوب حرم
جان, اسير رشته جود و كرم

اين حرم باشد ملائك را مطاف
زائران را ارمغان, عشق و عفاف

آستان بوسش بسى فرزانگان
معرفت آموز, از اين آستان

ديده پاكان به قبرش دوخته
عصمت و پاكى از آن آموخته

(حوزه قم) هاله اى بر گرد آن
فقه و احكام خدا را مرزبان

قم هميشه رفته راه مستقيم
بوده در مهد هدايتها مقيم

قم نمى بيند مگر خواب قيام
تيغ قم بيگانه باشد از نيام

شهر خون, شهر شرف, شهر جهاد
شهر فقه و حوزه, علم و اجتهاد

هر كجا را هرچه سيرت داده اند
اهل قم را هم بصيرت داده اند

نقطه قاف قيامند اهل قم
برق تيغ بى نيامند اهل قم

اهل قم, از اول ولايت داشتند
در دل و در ديده, (آيت ) داشتند

سر نمى سودند, جز بر پاى دين
دل نمى دادند الا بر يقين

دين, مطيع امر مولا بودن است
راه را با رهنما پيمودن است

دختر (موسى بن جعفر) را درود
كز عناياتش تراويد اين سرود

(سروده آقاى جواد محدثى)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

لطف بى انتها

آيتى از خداست معصومه
لطف بى انتهاست, معصومه

جلوه اى از جمال قرآن
چهره اى حق نماست, معصومه

عطر باغ محمدى دارد
زاده مصطفى است, معصومه

پرتوى از تلالو زهرا
گوهرى پر بهاست, معصومه

ماه عفت نقاب آل كسا
دختر مرتضاست, معصومه

اخترى در مدار شس شموس
يعنى اخت الرضاست, معصومه

زائران, يك در بهشت اينجاست
تربتش با صفاست, معصومه

در توسل به عترت و قرآن
باب حاجات ماست, معصومه

از مدينه, به قصد خطه طوس
رهروى خسته پاست, معصومه

تا زيارت كند برادر خويش
فكر و ذكرش دعاست, معصومه

روز و شب, عاشقى بيابان گرد
خواهرى با وفاست, معصومه

يا مگر اوست, زينب دگرى
كز برادر جداست, معصومه

تا بدانى كه نيمه ره جان داد
بنگر اكنون كجاست, معصومه

از وطن دور و از برادر دور
حسرتش غم فزاست, معصومه

داغ زهرا و داغ اجدادش
وارث كربلاست, معصـــومه

هر حسينيه بيت اوست (حسان)
چونكه صاحب عزاست, معصومه

(سروده آقاى حسان)

[parsa]

مديحه نورَيْن نيّرَيْن فاطمه زهرا و فاطمه معصومه عليهما السلام

اي ازليّت به تربت تو مُخَمّر

وي ابديّت به طلعت تو مقرّر

آيت رحمت ز جلوه تو هويدا

رايت قدرت در آستين تو مُضمَر

جودت همْ بسترا به فيض مقدس

لطفت همْ بالشا، به صَدرِ مُصَدّر

عصمت تو تا كشيد پرتو به اجسام

عالَم اجسام گردد، عالم ديگر

جلوه تو نور ايزدي را مَجلي

عصمتِ تو سرّ مُختفي را مَظهر

گويم واجب تو را، نه آنَتْ رُتبت

خوانم ممكن تو را، ز ممكن برتر

ممكن اندر لباس واجب پيدا

واجبي اندر رداي امكان مَظهر

ممكن امّا چه ممكن، علّتِ امكان

واجب، امّا شعاع خالق اكبر

ممكن امّا يگانه واسطه فيض

فيض به مِهتر رسد و زآن پس كهتر

ممكن امّا نمودِ هستي از وي

ممكن امّا ز ممكنات فزون تر

وين نه عجب زآنكه نور اوست ز زهرا

نور وي از حيدر است و او ز پيمبر

نور خدا در رسول اكرم پيدا

كرد تجلّي ز وي به حيدر صفدر

وز وي تابان شده به حضرت زهرا

اينك ظاهر ز دخت موسي جعفر

اين است آن نور كز مشيّت «كُن» كرد

عالم، آن كو به عالم است منوّر

اين است آن نور كز تجلّي قدرت

داد به دوشيزگان هستي زيور

شيطانْ عالِم شدي اگر كه بدين نور

ناگفتي آدم است خاك و من آذر

آبروي ممكنات جُمله از اين نور

گر نَبُدي، باطل آمدند سراسر

جلوه اين خود عَرَض نمود عَرَض را

ظِلّش بخشود، جوهريّت جوهر

عيسي مريم به پيشگاهش دربان

موسي عمران به بارگاهش چاكر

آن يك چون ديده بان فرا شده بر دار

وين يك چون قاپقان(1) معطّي بر در

يا كه دو طفلند در حريم جلالش

از پي تكميل نفس آمده مُضطر

آن يك انجيل را نمايد از حفظ

و ين يك تورات را بخواند از بر

گر كه نگفتي امام، هستم بر خلق

موسي جعفر، وليّ حضرت داور

فاش بگفتم كه اين رسول خدايَست

معجزه اش مي بُوَد همانا دختر

دختر جز فاطمه نيابد چون اين

صُلب پدر را و هم مَشيمه مادر

دختر چون اين دو از مَشيمه قدرت

نامد و نايد دگر هَماره مقدّر

آن يك امواج علم را شده مبدأ

وين يك افواج حلم را شده مَصدَر

آن يك موجود از خطابش مَجلي

وين يك معدوم از عقابش مُستَر(2)

آن يك بر فرق انبيا شده تارك

وين يك اندر سرْ اوليا را مِغفَر(3)

آن يك در عالم جلالت «كعبه»

وين يك در مُلك كبريائي «مَشعَر»(4)

«لَمْ يَلِدم» بسته لب وگرنه بگفتم

دُختِ خدايند اين دو نور مُطهّر

آن يك كون و مكانش بسته به مَقنَع(5)

وين يك ملك جهانش بسته به مِعجَر(6)

چادرِ آن يكِ، حجابِ عصمت ايزد

مِعجَر اين يكِ، نقابِ عفّت داور

آن يك بر مُلك لايزالي تارُك

اين يك بر عرش كبريايي افسر

تابشي از لطفِ آن، بهشت مُخَلَّد

سايه اي از قهر اين، جحيم مُقعَّر(7)

قطره اي از جودِ آن بِحار سَماوي

رشحه اي از فيض اين ذخاير اغبر(8)

آن يك خاك مدينه كرده مزيّن

صفحه قم را نموده اين يك انور

خاك قم اين كرده از شرافت جنّت

آب مدينه نموده آن يك كوثر

عرصه قم غيرت بهشت برين است

بلكه بهشتش يَساولي است برابر

زيبد اگر خاك قم به «عرش» كند فخر

شايد گر «لوح» را بيابد همسر

خاكي عجب خاك، آبروي خلايق

ملجأ بر مسلم و پناه به كافر

گر كه شنيدندي اين قصيده «هندي»

شاعر شيراز و آن اديب سخنور

آن يك طوطي صفت همي نسرودي

اي به جلالت ز آفرينش برتر

وين يك قمري نمط هماره نگفتي

اي كه جهان از رخ تو گشته منوّر(9)

پاورقي

1) قاپقان: دربانان.

2) مستر: پنهان.

3) مغفر: كلاه خود.

4) مَشعَر: موضعي كه حاجيان در آن مناسك به جاي مي آورند.

5) مقنعه و روسري.

6) مقنعه و روسري.

7) مقعر: عميق و ژرفناك.

8) اغبر: خاك، مراد زمين است.

9) ديوان امام: سروده هاي حضرت امام خميني قدس سره، تهران، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني، 1372، صص 255-257.

حضرت امام خميني رحمه الله

[شكوه انتظار]

يا رب چه قشنگ است و چه زيبا حرم قم
چون جنت اعلا، حرم محترم قم
بانوي جنان، اخت رضا، دختر موسی
دردانه زهرا و ملائك خدم قم
اين مژده بس او را كه بهشت است جزايش
هر كس كه زيارت كندش در حرم قم

[شكوه انتظار]

زائري دل شكسته ام

آه معصومه جان سلام

دل به مهر تو بسته ام

بانوي مهربان سلام

اي ضريحت حريم مهر

ياد سبزت شميم دل

نام پاكت نسيم مهر

رحمت اسمان سلام

روي تو قبلگاه دل

لطف تو شمع راه دل

آستانت پناه دل

اي دل بي دلان سلام

هركه يكسردلش شكست

از طبيبان نظر گسست

آمد رشته بر تو بست

اي اميد جهان سلام

هم شفا هم شفاعتي

هم دعا هم اجابتي

هم ولا هم ولايتي

اي زمين را آمان سلام

آنكه مهرتوبرگرفت

ورغمت شور شر گرفت

بيكران زيرپرگرفت

بر تو تا بيكران سلام

[شكوه انتظار]

اى دختر و خواهر ولايت
آيينه مادر ولايت
بر ارض و سما مليكه در قم
آرام دل امام هفتم
معصومه به كتيبه و به عصمت
افتاده به خاك پايت عفت
گفتند و شنيده اند ز آغاز
كز قم به جنان درى شود باز
حاجت نبود مرا برآن در
قم باشدم از بهشت بهتر
قم قبله خازن بهشت است
اين جا سخن از بهشت، زشت است

[خادمه زینب کبری(س)]

صحن و سرایش حرم مرتضاست
مسجد بالای سرش کربلاست

آینه‌هایش همه الماسی است
رنگ و لعاب حرم عباسی است

اینکه حریمش حرم ماسواست
خواهر دردانه و عشق رضاست

نورفشان شب دیجور تو
نورتویی، شور تویی، طور تو

کوثر و یاسین تو و اعراف تو
عین تویی و شین تویی و قاف تو

ای که صلاتی و صیامٌ علیک
حضرت معصومه(س)سلامٌ علیک

دلبر و دلدار دل بی دلان
جام جهان، عمه صاحب زمان

آبرویم در پس رسوایی است
مستی بدمست تماشایی است

قم عرفات است و صفای دلم
حضرت معصومه صفای دلم

[خادمه زینب کبری(س)]

ای بهار آرزوی نسل فردا،دخترم

ای فروغ عشق از روی تو پیدا، دخترم

چشم وگوش خویش را بگشا کز راه حسد

نشکند آیینه ات را چشم دنیا، دخترم

دست در دست حیا بگذار وکوشش کن مدام

تا نیفتی در راه آزادی از پا، دخترم

کوه غم داری اگر بر دوش دل همچون پدر

دم مزن تا می توانی از دریغا، دخترم

با مدارا می شوی آسوده دل،پس کن بنا

پایه رفتار خود را بر مدارا، دخترم

[شكوه انتظار]

به جـــان پاک تو ای دختر امام، ســلام
به هر زمان و مـکان و به هر مقام، سـلام
تويـی که شــاه خراسان بود بــرادر تــو
بـــر آن مقام رفيــع و بـر اين مقام، ســلام
به هر عدد که تکلم شـود به ليل و نهار
هــــزار بـار فـــزون تـر ز هـر کـلام، ســلام
صبح تا شب و از شام، تا طليعه صبــح
بر آستـانه قــدسـت علی الـدوام، ســلام
در آســـمان ولايــت، مــه تمــامی تـــو
زپای تا به ســرت ای مـــه تـمـام، ســلام
به پيشگــاه تو ای خواهـــر شه کـَـونين
ز فـرد فـرد خليـق، به صبح و شام ســلام
منم که هر سر مويم به هر زمان گويـد
به جـان پــاک تـو ای دخــتـر امـام، ســلام