♥*۞*♥زندگی نامه حضرت زینب (سلام الله علیها)♥*۞*♥

[๑۩๑منتظر المهدی๑۩๑]

شیعه نیوز: ثمره ازدواج مبارک امیر المومنین علی (علیه السلام) و فاطمه زهرا (علیها السلام) پنج فرزند به نام های حسن، حسین، زینب، ام کلثوم و محسن (علیهم السلام) است. بنابر آن‌چه که از امام صادق (علیه السلام) رسیده است «محسن» که آخرین فرزند زهرا (علیها السلام) بود، بر اثر تجاوز و هجوم دشمنان اسلام به خانه آن حضرت، در شکم مادر جان داد و به دنبال این حادثه دردناک و صدماتی که بر جسم فاطمه (علیها السلام) وارد آمد، آن حضرت بیماری شدید پیدا کرد و به شهادت رسید. زینب، سومین فرزند مهد ولایت است که به احتمال قوی در سال ششم هجرت در مدینه چشم به جهان گشود.

[๑۩๑منتظر المهدی๑۩๑]

زینت پدر

زینب (علیها السلام)، یعنی زینت پدر و این نامی است که خداوند برای دختری انتخاب کرد ، که با انجام رسالت خویش زینت بخش تاریخ شد و موجب افتخار و سرافرازی خاندان وحی و ولایت گشت. و این است که نام زینب (علیها السلام) در تاریخ کربلا که تاریخ جاودانگی اسلام و تشیع است، به خاطر فداکاری‌هایش، زیبا،‌درخشان و جاودانی است.
مراسم نام‌گذاری این درّ ولایت را در تاریخ این گونه می‌خوانیم:

[๑۩๑منتظر المهدی๑۩๑]

نامی آسمانی
هنگام ولایت زینب کبری(علیها السلام)، چون رسول خدا (صلی الله علیه وآله ) در سفر بود، فاطمه (علیها السلام) از همسرش علی (علیه السلام)درخواست کرد که نامی برای فرزندشان انتخاب کند. علی (علیه السلام) در جواب فرمود: من بر پدرت سبقت نمی‌گیرم، صبر می‌کنیم تا پیامبر (صلی الله علیه وآله ) از سفر برگردد. چون پیامبر (صلی الله علیه وآله ) بازگشت و خبر ولادت نوزاد زهرا (علیها السلام)را از زبان علی( علیه السلام) شنید فرمود: فرزندان فاطمه فرزندان منند ولی خداوند در باره آنان تصمیم می‌گیرد.

بعد از آن جبرئیل نازل شد و پیام آورد که خداوند سلام می‌رساند و می‌فرماید: نام این دختر را زینب بگذارید که این نام را در لوح محفوظ نوشته‌ام. آن گاه رسول خدا (صلی الله علیه وآله) زینب (علیها السلام) را گرفت و بوسید و فرمود: توصیه می‌کنم که همه این دختر را احترام کنند، که او مانند خدیجه کبری (علیها السلام) است.
یعنی همان گونه که فداکاری های خدیجه(علیها السلام) در پیشبرد اهداف پیامبر (صلی الله علیه وآله) و اسلام بسیار ثمربخش بود، ایثار، صبر و استقامت زینب در راه خدا نیز در بقا و جاودانگی اسلام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

با پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله)
بنابر اینکه ولادت زینب (علیها السلام) در سال ششم هجری باشد و تاریخ وفات پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)در سال یازدهم؛ زینب بیش از پنج سال با پیامبر (صلی الله علیه وآله)نبوده است و این مدت زمان، کافی است که او از اصحاب پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله)به شمار آید. بر این مبنا کسانی که شرح حال اصحاب پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) را نوشته اند، نام زینب (علیها السلام) را زینت‌بخش کتاب خود ساخته‌اند.

[๑۩๑منتظر المهدی๑۩๑]

در دامان عطوفت

این پنج سال فرصتی بود که زینب (علیها السلام) از تابش نور وجود پیامبر (صلی الله علیه وآله) بهره گیرد و پیامبر رحمت، او را در دامان مهر و عطوفت خود نوازش کند و از جرعه‌های معرفت سیراب سازد و حدیث صبر و استقامت در دفتر وجودش بنگارد. چرا که پیامبر (صلی الله علیه وآله) بر مصیبت ها و ناگواری های مسیر زندگی زینب (علیها السلام) به خوبی واقب بود و می دانست که تاب تحمل این زنج‌ها و حوادث ناگوار را تنها روحی بلند و قلبی چون کوه و دلی سرشار از عشق به خدا خواهد داشت. گویا مصیبت و سختی، با سرنوشت زینب (علیها السلام) عجین گشته و خداوند صبر و پایداری را در او جلوه‌گر ساخته است تا اسوه و الگویی برای همه پویندگان راه خدا باشد.

[๑۩๑منتظر المهدی๑۩๑]

رویایی دردناک
زینب (علیها السلام)مسیر پرحادثه و دردناکی را که در پیش دارد، در همان زمان کودکی در آینه رویا می نگرد و برای جدش پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) بازگو می‌کند و پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) حوادثی را که در انتظار اوست تعبیر می‌کند تا او که دست پرورده علی و بزرگ شده دامان زهراست، خود را برای رویارویی با این حوادث مهیا سازد. این رویا را در تاریخ چنین می‌خوانیم: ارتحال پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) نزدیک بود، زینب (علیها السلام) نزد پیامبر(صلی الله علیه وآله) آمد و با زبان کودکانه به پیامبر چنین گفت: «ای رسول خدا! دیشب در خواب دیدم که باد سختی وزید که بر اثر آن دنیا در ظلمت فرو رفت و من از شدت آن باد به این سو و آن سو می‌افتادم؛ تا این‌که به درخت بزرگی پناه بردم، ولی باد آن را ریشه کن کرد و من به زمین افتادم. دوباره به شاخه دیگری از آن درخت پناه بردم که آن هم دوام نیاورد. برای سومین مرتبه به شاخه دیگری روی آوردم، آن شاخه نیز از شدت باد در هم شکست. در آن هنگام به دو شاخه به هم پیوسته دیگر پناه بردم که ناگاه آن دو شاخه نیز شکست و من از خواب بیدار شدم».

پیامبر با شنیدن خواب زینب (علیها السلام)، بسیار گریست و فرمود:

«درختی که اولین بار به آن پناه بردی جدّ توست که به زودی از دنیا می‌رود. و دو شاخه بعد مادر و پدر تو هستند که آن‌ها هم از دنیا می‌روند و آن دو شاخه به هم پیوسته دو برادرت حسن و حسین (علیهما السلام)هستند که در مصیبت آنان دنیا تاریک می‌گردد».

[๑۩๑منتظر المهدی๑۩๑]

اولین واقعه
چندی نگذشت که گوشه ای از خواب زینب (علیها السلام) به وقوع پیوست و سایه پرمهر و عطوفت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) از سر زینب کبری و مسلمین رخت بربست و او اولین پناهش را از دست داد و این نخستین مصیبتی بود که در کودکی روح لطیف او را آزرده ساخت. و این تازه آغاز راه بود و او همچنان در انتظار حوادث تلخ و دردناکی است که در پیش رو دارد.
ولی این راست قامت همیشه تاریخ بشریت هرگز سر ذلت در برابر مصیبت ها و سختی‌های زندگی و تاریخ خم نخواهد کرد او با استواری زیبنده‌ای رسالت خویش را که حفظ جاودانگی اسلام است در میان طوفان حوادث به انجام خواهد رساند.

[๑۩๑منتظر المهدی๑۩๑]

^{با مادرش فاطمه}

^{فاطمه بعد از پدر گرامی خویش چند ماهی بیش در این دنیا نماند. بنابراین زینب (علیها السلام) از محبتهای مادری چون صدیقه کبری(علیها السلام) بیش از چند ماهی بهره نجست.
این دوران کوتاه چند ساله، پر است از فراز و نشیبها و خاطره‌های تلخ و شیرینی که زینب (علیها السلام) را برای ادامه حرکت و مجاهدت در راه خدا و استقبال از مشکلات و مصائب زندگی آماده می ساخت. زینب (علیها السلام) مادرش فاطمه (علیها السلام) را بعد از رحلت رسول خدا خندان و متبسم نمی دید. فاطمه در غم از دست دادن پدری چون رسول خدا (صلی الله علیه وآله) و حمایت های او چندان گریست که نام او را در شمار گریه کنندگان معروف تاریخ چون آدم،‌ یعقوب، یوسف و امام سجاد (علیه السلام)آورده‌اند.}

^{زینب (علیها السلام) در تمامی این دوران با مادر در کنار او بود و صحنه‌های مصیبت‌بار رحلت پیامبر خدا و اندوه بیکران مادر و ظلم و جنایت دشمنان* در حق اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه وآله) را نظاره می‌کرد و همه این ناملایمات بر قلب کوچکش فرود می‌آمد و او برای خدا صبر می‌کرد و پایداری در راه خدا را پیشه خود می‌ساخت،‌ تا زمینه‌ای باشد برای تحمل مصیبتها و رنجهای بزرگتری که در انتظار او بود.}

[๑۩๑منتظر المهدی๑۩๑]

دفاع از حق
زینب (علیها السلام) در مجلس سخنرانی مادرش فاطمه (علیها السلام) در مسجد رسول خدا در دفاع از حقوق اهلبیت و فدک حاضر بود و خطبه و سخنان مادرش را در آن مجلس به یاد داشت؛ به طوری که خود یکی از راویان آن خطبه به شمار می‌آید.
او از مادرش آموخت که چگونه باید در مقابل دشمنان ایستادگی کرد و آنان را رسوا ساخت. او آماده می‌شد که با سخنان خود در بازار کوفه و کاخ ابن زیاد و یزید، ظلم و جنایت آنان را برملا سازد و از اسلام و ولایت دفاع کند.

[๑۩๑منتظر المهدی๑۩๑]

آخرین دیدار
سرانجام زمان آخرین دیدار و وداع با مادر فرا می‌رسد و تکفین مادر پایان می‌یابد. به دعوت پدر، فرزندان زهرا (علیها السلام) با مادر خویش وداع می‌کنند و لحظاتی مادر را در آغوش می‌گیرند، چنان که فرشتگان از این صحنه دلخراش می گریند... بیایید گوشه ای از این ماجرای غم‌افزا را از زبان امیرالمومنین (علیه السلام) بشنویم:

«زمانی که خواستم کفن زهرا را گره بزنم، به ام‌کلثوم، زینب،‌ حسن و حسینم گفتم: بیایید از مادرتان توشه‌ای برگیرید که این آغاز جدایی است و دیدار بعدی در بهشت خواهد بود.

حسن و حسین (علیهما السلام)به طرف مادر آمدند؛ در حالی که چنین می‌گفتند: اندوه و حسرتی که از فقدان جدّمان پیامبر و مادرمان فاطمه داریم هرگز خاموش نمی‌شود. ای مادر حسن! ای مادر حسین!‌ هنگامی که جدّمان محمد مصطفی را دیدی سلام ما را به او برسان و بگو بعد از تو ما در دنیا یتیم شدیم.

علی (علیه السلام)فرمود:
به خدا سوگند مشاهده کردم که زهرا (علیها السلام)با ناله و اندوه با دو دست فرزندانش را گرفت و مدتی به سینه چسباند که ناگاه هاتفی از آسمان ندا داد که ای ابوالحسن آنان را از آغوش مادر برگیر که به خدا سوگند این دو فرزند، ملائکه آسمان را به گریه انداختند؛...».
و بدین سان زینب (علیها السلام) مادری مهربان، ‌مونسی عطوف و پناهی آرام‌بخش را در سنین کودکی از دست می‌دهد که غم هجران او بر قلب کوچکش سنگینی می‌کند. ولی او که مسئله آموز مکتب پیامبر و فاطمه و علی (علیهم السلام)است لحظه‌ای و ذره ای در راه هدف خود تردید نمی‌کند و با استواری گام برمی‌دارد و رسالتش را به انجام می‌رساند.

[๑۩๑منتظر المهدی๑۩๑]

بعد از مادر
دیگر شمع وجود مادر روشنی بخش خانه علی (علیه السلام)نیست. لزوم نگهداری از فرزندان فاطمه (علیه السلام)ایجاب می‌کرد که شخصی عهده دار این مهم شود. فاطمه (علیه السلام)این امر مهم را در آخرین روزهای زندگیش پیش بینی کرده بود و مادری مهربان برای فرزندانش و همسری برای علی در نظر گرفته و ازدواج با او را به علی توصیه نموده بود. این افتخار نصیب بانوی بزرگواری به نام «امامه» شد که به فرموده فاطمه (علیه السلام)برای فرزندانش همانند خود او بود.

زینب (علیها السلام) بعد از مادر در سایه تربیت های پرمهر پدری چون علی (علیه السلام)و در کنار برادرانی چون حسن و حسین (علیهما السلام)رشد می‌یابد و از همان دوران کودکی مشکلات فراوان و فشارهای روحی بی‌شماری را تجربه کرده و در برابر آن‌ها مقاومت می‌کند و بدین گونه دوران کودکی را پشت سر می‌گذارد.

هر چند زینب (علیها السلام)کوچکتر از حسن و حسین(علیهما السلام)است،‌ ولی از آن‌جا که دختر فاطمه (علیها السلام)و دست پرورده اوست و عطر مهر مادری چون فاطمه از او تراوش می‌کند،‌ علاقه و پیوند روحی و عاطفی‌ای که میان او دو برادرش وجود دارد، وصف ناشدنی است. و این ارتباط روحی تا پایان عمر استمرار می‌یابد و زینب (علیها السلام)لحظه‌ای نمی‌تواند دوری و اندوه این جگرگوشگان فاطمه را تاب بیاورد و چنانکه خواهیم دید تا آخرین لحظات،‌ چون مادری مهربان به آنان عشق می ورزد و هر و محبت نثارشان می‌کند و چیزی نمی‌تواند مانع این پیوند و بستگی گردد.